یک‌به‌یک با مژه‌هایت دل من مشغول است

شاهد مرگ غم‌انگیز بهارم، چه کنم؟

ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم؟
 

نیست از هیچ طرف راه برون‌شد ز شبم

زلف‌افشان تو گردیده حصارم چه کنم؟
 

از ازل، ایل و تبارم همه عاشق بودند

سخت دلبسته‌ی این ایل و تبارم چه کنم؟
 

من کزین فاصله غارت‌شده‌ی چشم توام

چون به دیدار تو افتد سروکارم چه کنم؟
 

یک‌به‌یک با مژه‌هایت دل من مشغول است

میله‌های قفسم را نشمارم چه کنم؟

 

سید حسن حسینی

 

نام‌آور

شد فراموش آنکه بیش از قدر خویش آمد به چشم
آنکه با گمنام بودن سر کند نام‌آور است

محمدحسن جمشیدی

اِن لَم تَکن...

بعنایت نظری کن که من دل شده را 

نرود بی مدد لطف تو کاری از پیش

حافظ

چون حباب

صورت وهمی به هستی متهم داریم ما

چون حباب آیینه بر طاق عدم داریم ما

محمل ما چون جرس دوش تپش‌های دل است

شوق پندارد در این وادی قدم داریم ما

بیدل

خندید و گفت

گفتم به دل: «زمانه چه دارد ز گیر و دار؟»

خندید و گفت: «آنچه نیاید به کار ما»

بیدل

تواضع دشمن

بر تواضع‌های دشمن تکیه کردن ابلهی‌ست

 پای بوس سیل از پا افکند دیوار را

#غنی‌کشمیری

چو تنها کرد هر یک را

چو خواهد دشمنی بنیاد قومی را براندازد

نخست آن جمع را از هم پریشان و جدا سازد

چو تنها کرد هر یک را به تنهایی بدو تازد

چنان اندازدش از پا که دیگر سر نیفرازد

#شهریار