چون حباب

صورت وهمی به هستی متهم داریم ما

چون حباب آیینه بر طاق عدم داریم ما

محمل ما چون جرس دوش تپش‌های دل است

شوق پندارد در این وادی قدم داریم ما

بیدل

خندید و گفت

گفتم به دل: «زمانه چه دارد ز گیر و دار؟»

خندید و گفت: «آنچه نیاید به کار ما»

بیدل