برای نفس

کالاها گران می‌شوند. چیزهایی که اینقدر افزایش قیمت برایشان باور کردنی نیست؛ پوشک، گوجه، رب گوجه، پلاستیک. مشکلی این وسط هست. مشکلی که باید حل بشود نه اینکه ما را از هم جدا کند.

رفتارهایی این چند وقت میبینیم که از زمان جنگ و محاصره کامل اقتصادی و کوپنی شدن مایحتاج زندگی نشنیدیم. خرید بیشتر از نیاز برای چه؟ برای زمان قحطی؟! برای اینکه از گرسنگی نمیریم؟! الآن جنگ جهانی اول نیست که مایحتاج مردم را غارت شده باشند، وبا به جانمان افتاده باشد، به فلاکت افتاده باشیم و نتوانیم به فریاد هم برسیم.

الآن غریبه بینمان نیست. از بازاری‌اش تا وزیر و وکیلش خود ما هستیم. الآن خودمان مسئولیم. اگر خودمان به همدیگر رحم نکنیم چه کسی این کار را می‌کند؟ زندگی پستی و بلندی زیاد دارد؛ از سختی به راحتی و از راحتی به سختی. اگر در سختی باهم باشیم سختی هم راحت می‌شود، نه؟